وبلاگ رسمی کلینیک بتن ایران | تولید انواع مواد شیمیایی بتن و قطعات جانبی بتن

ژل میکروسیلیس یا مکمل بتن نوعی افزودنی بتن اصلاح شده پیشرفته بر پایه روانسازهای بتن و الیاف پلی پروپیلن است . از ژل میکروسیلیس برای ساخت انواع بتن مانند بتن توانمند، بتن آب بند، بتن نفوذ ناپذیر و بتن بادوام استفاده می شود . اگر بخواهیم ژل میکروسیلیس را در یک جمله توضیح دهیم می توانیم بگوییم ژل میکروسیلیس در واقع همان سیستم دوده سیسیلی و  فوق روان کننده بتن  MTOCRETE N-510  بصورت خمیری شکل و آماده مصرف می باشد . در شرایط آب و هوایی مهاجم نظیر مناطق ساحلی و مناطق کویری نیاز به مواد افزودنی وجود دارد که بتن را نفوذ ناپذیر کند و جذب آب بتن را کاهش دهند که استفاده از ماده افزودنی ژل میکروسیلیکا یا مکمل بتن راهکار ایده آلی است . میکروسیلیس در حال حاضر به عنوان یکی از بهترین مواد  افزودنی های بتن  معدنی شناخته می شود و با اضافه کردن بهترین ژل میکروسیلیس به مخلوط باعث کاهش نفوذ پذیری و در نتیجه باعث افزایش دوام بتن می شود.  پودر میکروسیلیس یا دوده سیلیسی یا پاور ژل با توجه به داشتن ذرات بسیار ریز و به دلیل پراکندگی آسان در فضا از نظر زیست محیطی مشکلی جدی تلقی می شود که تولید ژل های پوزولانی

گروت به ترکیبی از مواد سیمانی و آب به همراه سنگدانه و یا بدون سنگدانه است . مقدار آب موجود در این مخلوط باید به حدی زیاد باشد که که کاملا جاری شود . از گروت برای پر کردن فضاهای خالی و تخلخل‌هایی که در عناصر مختلف ساختمانی ممکن است وجود داشته باشد، استفاده می‌شود. مخلوط کردن و تهیه‌ی گروت معمولاً ساده است و اگر به مقدار خیلی زیادی مورد نیاز نباشد، در همان محل پروژه انجام می‌شود. اما اگر مقدار گروت مصرفی زیاد باشد، سفارش به کارخانه‌های مربوطه داده می‌شود و گروت را با قیمت مناسب در آنجا تهیه خواهد شد. گروت‌ها انواع مختلفی دارند که از مهم‌ترین  انواع گروت  می‌توان به گروت اپوکسی، گروت سیمانی یا پایه سیمانی، گروت‌های پلیمری و گروت‌های منبسط‌ کننده اشاره کرد. انتخاب نوع گروت مورد استفاده در هر موقعیت، بستگی به مطابقت و هم ‌زیستی گروت مورد نظر با دیگر مواد موجود دارد. با در نظر گرفتن این شرایط و ویژگی‌های مختلف هر نوع، گروت مورد نظر انتخاب می‌شود. خاصیت ویژه‌ی گروت، یعنی روانی بالا، باعث می‌شود تا تزریق گروت به قسمت‌های مختلف بتن و پر کردن تخلخل‌های آن تسهیل شود. در ادامه به بررسی مزایا و وی

روش های طراحی سازه های الیاف فولادی روش های طراحی سازه هایی که در آنها از الیاف فولادی استفاده شده، برای کاربردهایی پیشنهاد گردیده که در آن شکست یک عضو منجر به گسیختگی سازه ای نمی شود. این کاربردها شامل روسازی آزادراه ها، روکش ها، عرشه پل و کف انبارها می شود. در این نوع کاربری ها، مقاومت کششی طراحی مصالح به دلیل اضافه شدن الیاف، افزایش می یابد. سپس از روش طراحی مشابه که برای بتن بدون اضافه کردن الیاف به کار رفته است، استفاده می شود. در مواردی که شکست کششی اعضای سازه منجر به گسیختگی سازه ای می شود، جایگزین کردن میلگردهای کششی با الیاف فولادی توصیه نشده است. در عوض الیاف فولادی علاوه بر میلگردهای تقویت به کار رفته اند تا باعث ایجاد خصوصیات سودمندی چون انعطاف پذیری مضاعف یا مقاومت ضربه ای مضاعف شوند. روساز های بتنی از SFRC در روسازی ها، عرشه پل ها، باند فرودگاه و پارکینگ عمدتاً به صورت روکش هایی بر روی دال های موجود استفاده می شود که یا تخریب شده و یا نیاز به تقویت دارد. مخلوط ها معمولاً حاوی %75/0 تا %5/1 حجمی الیاف فولادی هستند و در ضخامت های 2 تا in 3 (50 تا mm75) بتن ریزی می شو

سه روش تولید متفاوت به طور موفقیت آمیزی در تولید SFRC مورد استفاده قرار گرفته است.  1- اختلاط معمولی SFRC بیشتر بتن های مسلح به الیاف فولادی در میکسرهای متداول بتن مخلوط شه و با روش های متداول سخت می شوند. محتوای الیاف معمولاً بین 0.5 تا %2 حجمی بتن تغییر می کند. با این حال گرزی بوسکای و شا کشف کرده اند که با درصد حجمی پایین 0.25 درصد از الیاف فولادی، عرض ترک های ناشی از آب رفتگی خشک محدود شده، اساساً کاهش می یابد. میزان بهینه الیاف عمدتاً به مقادیر و مشخصات اجزای مخلوط بتن (نسبت آب به سیمان، شکل سنگدانه، دانه بندی سنگدانه و ...) و مشخصات خود الیاف (نسبت ظاهری، شکل مقطع عرضی،  مقاومت و ...) بستگی دارد. استفاده از الیاف در مقادیری بیش از %2 حجمی، منجر به کارایی ضعیف و پخش نامناسب الیاف می گردد. در روسازی فرودگاه ، بزرگراه ها و عرشه پل ها ، در کف های صنعتی ، سازه های هیدرولیکی از اختلاط معمولی SFRC  استفاده شده است.  2- SFRC افشانه ای یکی دیگر از روش های ساخت SFRC ، روش «بتن پاشی» است.  بتن  پاشی اختصاصاً در ساخت لایه های نازک بسیار مناسب است. تا به امروز بیشتر کاربردهای SFRC بتن پاشی ش

خصوصیات بتن مسلح به الیاف فولادی چندین متغیر بر روی خصوصیات مکانیکی  بتن های مسلح به الیاف  تاثیر می گذارند. این متغیرها شامل نوع و درصد الیاف مصرفی، نسبت ظاهری الیاف، مقاومت ماتریس و اندازه سنگدانه است. سال های متمادی محققان مختلف بر روی بازه ای از متغیرها آزمایش کرده اند که داده های مربوط به آن موجود است. بنابراین این داده ها که به صورت بازه ای داده شده اند نماینده بهتری نسبت به مقادیر مطلق می باشند. هرچه طول الیاف بیشتر شود، پیوستگی بین ماتریس و الیاف افزایش می یابد. بنابراین طول بلندتر الیاف منجر به مقاومت بالاتر مخلوط می گردد. مطلوب است که طول الیاف آنقدر بلند انتخاب شود که در الیاف ایجاد تنش کافی نماید و شکست کششی رخ دهد. با این حال از آنجا که توزیع یکنواخت الیاف با نسبت ظاهری بیش از 100 مشکل بوده و تولید یک مخلوط بتنی ناکارا می کند، معمولاً این کار عملی نیست. بنابراین در بیشتر مخلوط ها از نسبت ظاهری 100 یا کمتر استفاده می شود. مقاومت کششی داده های گزارش شده مربوط به تاثیر الیاف فولادی بر مقاومت کششی مخلوط های سیمانی بسیار متفاوتند. نشان داده شده است که اضافه کردن %5/1 حجم

مقاومت خستگی شواهد تجربی نشان می دهد که مقاومت خستگی با افزایش درصد الیاف فولادی، افزایش می یابد. اضافه کردن الیاف به سازه های بتن مسلح متداول، عمر خستگی را افزایش و عرض ترک ها را کاهش می دهد. همچنین خیز ناشی از خستگی با اضافه کردن الیاف فولادی، کاهش می یابد. خزش و آب رفتگی از آنجا که داده های خزش SFRC بسیار محدود است، آزمایش ها نشان می دهند که الیاف تاثیر کمی بر خزش در فشار دارد. آزمایش های خزش در خمش نشان می دهد که خیز تا اندازه ای کاهش می یابد. آزمایش ها نشان داده اند که اضافه کردن الیاف فولادی، تاثیری بر کرنش ناشی از آب رفتگی خشک ندارد. با این حال الیاف میزان ترک های بزرگ و مخرب ناشی از آب رفتگی و نیز عرض ترک ها در هنگام آب رفتگی محدود شده را کاهش می دهد. این پدیده تاثیر سودمندی برکاهش خوردگی الیاف و افزایش پایایی بتن مسلح به الیاف دارد. پایایی بیشتر مباحث مربوط به پایایی SFRC به جای پرداختن به مقاومت مخلوط در برابر یخ زدن و آب شدن، به خوردگی الیاف می پردازد. پایایی یخ زدن و آب شدن بتنی که فی نفسه بادوام است، با اضافه کردن الیاف فولادی به صورتی که الیاف به خوبی در مخلوط

بتن های مسلح به الیاف فولادی تحقیقات انجام شده توسط رومالدی و بتون، و رومالدی و مندل در اواخر دهه 1950 و اوایل دهه 1960 نشانگر اولین گام های عمده به سوی توسعه تکنولوژی ساخت بتن های مسلح به الیاف فولادی (SFRC) بود. هر چند که از ابتدای قرن بیستم مجوز رسمی برای انواع مختلف بتن های مسلح فولاد، صادر گردید، اما توسعه فناوری SFRC تا اواخر دهه 1950 پیشرفت چندانی نکرد. از آن زمان الیاف فولادی برای مصرف در بتن تا حدودی بهینه سازی شدند. علاوه بر آن تکنولوژی های اختلاط، بتن ریزی، سخت کردن و پرداخت این نوع بتن ها بهبود پیدا کرد.  الیاف  فولادی  اولین الیاف فولادی مورد استفاده در بتن، گرد و صاف بودند. این الیاف با بریدن یا خرد کردن سیم ساخته می شدند. این کار در مواردی به این دلیل انجام می شد که بتوان از مواد زاید، بار دیگر در صنعت فولاد استفاده به عمل آورد. در سال های اخیر استفاد از الیاف صاف مستقیم تا حدود زیادی منسوخ شده است. بیشتر الیافی که هم اکنون مورد استفاده قرار می گیرند، دارای سطوح زبر با دو انتهای قلاب شده می باشند و یا در طول خود، به صورت موج دار در آمده اند. این مشخصه ها باعث می

کیفیت بتن به عوامل مختلفی بستگی دارد که آسیب‌پذیرترین و بی‌دفاع‌ترین‌شان، نیروی انسانی است. نظارت و سرپرستی بر قسمت‌های مختلف در هنگام  بتن‌ریزی ، از مهم‌ترین اقداماتی است که در هر پروژه بایستی صورت پذیرد. سرپرست (سوپروایزر) یا ناظر بایستی به عوامل مختلفی هم‌چون نازک‌کاری بتن، کمیت بتن‌ریزی، آزمایش‌ها انجام شده بر روی بتن و ویژگی‌های مختلف آن نظارت داشته باشد. در کنار این‌ها، یکی دیگر از مراحل حیاتی، ویبراسیون بتن است که می‌تواند به اشکال مختلفی به مرحله‌ی اجرا برسد. در گذشته، پس از مرحله‌ی بتن‌ریزی، برای متراکم کردن بتن از روش‌هایی هم چون کوبیدن روی آن استفاده می‌کردند. هدف از کوبیدن بتن، این بود که با ایجاد تراکم در آن، بتن به بالاترین حد چگالی خود برسد. البته این روش و تکنیک هم‌اکنون منسوخ شده است، این پروسه که متراکم کردن بتن نامیده می‌شود، امروز هم از مهم‌ترین مراحل بتن‌ریزی محسوب می‌شود. امروزه بتن را به وسیله ویبراسیون یا همان لرزش متراکم می‌کنیم. مخلوط تازه‌ی بتن معمولاً حاوی حباب هوا به میزان ۵ تا ۲۰ درصد از حجم کل بتن است. میزان و اندازه‌ی حجمی این حباب‌های هوا با اسلامپ

بتن های الیافی (بتن مسلح به الیاف) نوعی کمپوزیت است که با بکارگیری الیاف تقویت کننده داخل مخلوط بتن، منجر به بهبود محسوسی از خواص مقاومتی بتن می گردد. با این حال مهمترین مشخصه بین الیافی خاصیت جذب انرژی، انعطاف پذیری و مقاومت آن در مقابل ضربه است. به همین دلیل امروزه این بتن نقش بسیار جدی در پیشرفت تکنولوژی بتن ایفا کرده است و به عنوان یک ماده جدید و اقتصادی در صنعت ساختمان محسوب می گردد. خاصیت جذب انرژی و طاقت بتن می تواند خطر شکست سازه های بتنی را به خصوص در مناطقی که تحت بارهای مکرر و لرزه ای قرار می گیرند، به طور مطلوبی کاهش دهد. قابلیت انعطافی آن نیز، همانند خواص مواد پلاستیکی، باعث می شود که بتن الیافی گسیختگی نهایی نداشته باشد. همچنین از آنجا که الیاف در بتن در همه جهات پراکنده می شوند، در صورت تشکیل یک ترک، الیاف در جهات مختلف اتصالاتی را بوجود آورد و از گسترش ترک جلوگیری می نمایند. بنابراین رشته های الیاف بطور فعال در محدود کردن عرض ترک وارد عمل شده و با تشکیل ریز ترکهای زیاد قابلیت بهره برداری بتن را افزایش می دهند. FRC، بتن (یا ملات) است که با الیافی که به طور تصادفی

الیاف معمولاً در سرتاسر مقطع عرضی FRC توزیع می شوند. بنابراین ممکن است برخی از الیاف برای تحمل تنش های کششی ناشی از بارهای وارده، به طور ناکار آمدی در بتن قرار گیرند. بسته به روش تولید الیاف، جهت گیری تصادفی آنها ممکن است دو بعدی و یا سه بعدی باشد. در روش افشانه، الیاف به صورت دو بعدی جت گیری می شوند، در حالی که در روش اختلاط از پیش (یا پیمانه کردن) جهت گیری الیاف، عموماً سه بعدی است. همچنین ممکن است الیاف در عرض ترکها با زاویه ای غیر از 90 درجه قرار گرفته باشند و یا طول آنها ز آنچه که برای تامین پیوستگی کافی، لازم است، کمتر باشد. مهمترین حسن استفاده از ساختارهای مسلح به الیاف، برخلاف ساختارهای مسلح معمولی از فرآیندهای ساخت آنها درک می شود. بتن مسلح به الیاف یا به طور معمولی  بتن  ریزی شده و یا با افشانه تولید  می شود؛ در نتیجه موجب حذف فعالیت های سخت و پر زحمت آرماتوربندی می گردد. با این حال، تولید محصولات FRC ممکن است نیاز به تلاش سخت و پر زحمت تر نسبت به محصولات پیش ساخت بتن معمولی داشته باشد. در مواردی که بتن ریزی صحیح مقاطع نازک با بتن های مسلح معمولی بسیار مشکل باشد،

انواع بتن های الیافی انواع مختلفی از الیاف برای تقویت (مسلح کردن) ماتریس های با پایه سیمانی مورد استفاده قرار گرفته است. الیاف ممکن است از جنس آلی مصنوعی (مثلاً پلی پروپیلن یا کربن)، غیر آلی مصنوعی (مثل فولاد یا شیشه)، آلی طبیعی (مثل سلولزی یا Sisal) و یا غیرآلی طبیعی (مثل آزبست) باشد. در حال حاضر تنها الیاف فولادی، پلی پروپیلن و  پلی استر به طور گسترده در صنعت ساختمان های بتنی ایالات متحده به کار می روند. بتن های مسلح به الیاف اکریلیک نیز هر چند سال های زیادی است که در اروپا کاربرد داشته، تنها به تازگی به بازارهای ایالات متحده عرضه شده است. همچنین گرچه از محصولات سیمان آزبستی در گذشته استفاده زیادی به عمل می آمده است، این محصولات به لیل خطرات سلامتی ناشی از الیاف آزبستی هوابرد، به سرعت با دیگر محصولات با پایه سیمانی جایگزین گشتند. الیاف طبیعی آلی به دلیل ملاحظات اقتصادی، یک نوع معمول تقویت کننده بتن در کشورهای در حال توسعه است. در طول 40 سال گذشته، تولید مخلوط های بتن مسلح به الیاف به طور نامحدود به صنایع گوناگون گسترش یافته است. شمار افزایش یابنده ای از شرکت ها در سراسر جه

الیاف طبیعی مدت ها پیش از پیدایش بتن مسلح معمولی، به عنوان تقویت کننده  بتن  استفاده می شدند. خشت های تقویت شده با کاه و ماتریس های تقویت شده با موهای اسب تنها مثال های اندکی هستند که نشان می دهند چگونه الیاف طبیعی در گذشته به شکل تقویت کننده مورد استفاده قرار می گرفته اند. امروزه خصوصیات مهندسی بسیاری از الیاف طبیعی مورد مطالعه قرار گرفته اند تا به درستی روشن شود که آیا مناسب اختلاط با مصالح با پایه سیمانی هستند یا خیر. به کارگیری الیاف طبیعی به عنوان تقویت کننده بتن مورد توجه بسیاری از کشورهای جهان سوم و کمتر توسعه یافته است که مصالح معمول ساختمانی در آنجا به راحتی در دسترس نیست و یا بسیار گران می باشد. بنابراین، توسعه مصالح ساختمانی نسبتاً ارزانتر از قبیل بتن مسلح با الیاف طبیعی بومی موجود موضوع بسیاری از تلاش های تحقیقاتی شده است. الیاف طبیعی الیاف طبیعی در اکثر کشورهای جهان سوم به راحتی در دسترس هستند. استخراج اغلب الیاف طبیعی، با هزینه های بسیار مناسب و با صرف انرژی کم یا پیش زمینه های تکنیکی اندک، انجام می شود. خصوصیات عمومی اغلب انواع مختلف الیاف طبیعی که به صورت آ

روشهای تعیین نسبت مخلوط بتن براساس نشریه 101 موسوم به مشخصات فنی عمومی راه ها و نشریه 55 بشرح ذیل می باشد : برای بتن های رده C12 و پایین تر می توان نسبتهای اختلاط را براساس تجارب قبلی و بدون مطالعه آزمایشگاهی تعیین کرد. برای بتن های رده C25 و پایین تر می توان نسبتهای اختلاط جدول زیر را به عنوان راهنما ملاک قرارداد مشروط بر آنکه مصالح مصرفی مطابق مشخصات قید شده در این نشریه باشند. برای بتنهای رده C30 و بالاتر نسبتهای بهینه اختلاط مصالح باید از طریق مطالعات آزمایشگاهی و تهیه طرح مخلوط بتن بدست آید. نسبتهای تقریبی اختلاط برای یک متر مکعب بتن رده بتن سیمان تقریبی (کیلوگرم) ماسه تقریبی (لیتر) شن تقریبی (لیتر) 25 C 350 530 830 20 C 300 530 880 16 C 250 530 930 12 C 200 530 970 10 C 150 530 1050 کلیه ضوابط مربوط به مقاومت فشاری مشخصه بتن بر اساس آزمایشهای نمونه های استوانه ای به ابعاد 150x300 mm استوار است. در صورت استفاده از نمونه های استوانه ای یا مکعبی غیر استاندارد مقاومت آنها باید به مقاومت نظیر نمونه های مورد نظر تبدیل شود. پس از معلوم نمودن وزن سیمان لازم در  بتن ، ا

روان کننده بتن چیست روان کننده یک افزودنی شیمیایی بتن است که به عنوان کاهنده آب و بالا بردن عدد اسلامپ بتن به کار برده میشود . بدیهی است که با بالا رفتن عدد اسلامپ بدون آنکه بتن خواص خود را از دست بدهد بتن روانتر شده و باعث میشود که به راحتی خلل و فرج محل ریخته شده را پر کند. محاسن روان کننده بتن از محاسن  روان کننده بتن  می توان به موارد زیر اشاره کرد 1-افزایش عدد اسلامپ و روانی بتن 2-کاهنده آب 3-کاهش عیار سیمان 4-افزایش مقاومت فشاری 5-قابلیت استفاده در بتن های با سنگ دانه های نامناسب 6-قابلیت استفاده در قالبهای نازک و پر میلگرد 7-قابلیت پمپاژ بتن خواص روان کننده و معایب آن با افزایش بیش از حد توصیه شده روان کننده‌ها به مخلوط بتن معمولاً آب انداختن بیشتر، جداشدگی و کندگیری بیشتری را شاهد خواهیم بو د. آب انداختن بیشتر باعث واپاشیدگی بتن میشود. . مقادیر بیشتر استفاده از این افزودنی ها معمولا موجب کندگیری بتن می گردد . تعیین مقدار مطلوب استفاده از این افزودنی ها باید بر اساس مقادیر پیشنهادی توسط تولید کننده و با ساخت طرح اختلاط های آزمایشی با به کارگیری مصالح م

پلی کربوکسیلات چیست پلی کربوکسیلاتها نسل سوم از روان کننده های بتن هستند که به عنوان یک فوق روان کننده در بتن به کار میروند. مهمترین تفاوت این روان کننده با روان کننده کاهنده آب مقدار کاهش آبی است که استفاده از این افزودنی ممکن می سازد. محاسن پلی کربوکسیلات  پلی کربوکسیلات  قادر است  مقدار آب اختلاط را درصد و برخی حتی بیش از 30 درصد کاهش دهد . مهمترین کاربردهای این افزودنی ها در تولید بتن های با کارایی معمولی و نسبت آب به سیمان کم ( حتی کمتر از 3/0 ) ، تولید بتن های روان و خودتراکم در نسبت آب به سیمان است .  کاربرد پلی کربوکسیلات از مهمترین موارد مصرف این افزودنی ها در ساخت قطعات پیش ساخته و بتن پیش تنیده بوده و در بتن ریزی قطعات با عمق زیاد بسیار سودمند می باشند .همچنین به دلیل افزایش پمپ پذیری تا طبقات بسیار زیاد کاربرد دارد. تفاوت کربوکسیلات با روان کننده های دیگر از مشکلات روان کننده ها در گذشته افت اسلامپ زیاد بتن های حاوی این ترکیبات بود . با معرفی ترکیبات با پایه  پلی کربوکسیلات  این مشکل برطرف شده و امکان اضافه کردن افزودنی فوق روان کننده به مخلوط بتنی در م

نارگیل میوه ای است که از درخت نخل نارگیل به دست می آید. کشت درختان میوه دار نارگیل محدود به نواحی گرمسیری آفریقا، آسیا و آمریکای مرکزی می شود. و شش بیرونی یک میوه رسیده نارگیل که غلاف نامیده می شود از یک پوسته سخت مقدار زیادی الیاف مدفون شده در یک ماده نرم تشکیل شده است. الیاف مدفون شده که از هم پاشیدن مصالح نرم اطراف الیاف استخراج می شوند. فرایند استخراج الیاف نارگیل از غلاف نارگیل خیساندن نامیده می شود. الیاف نارگیل تحت شرایط آب و هوایی طبیعی بسیار دوام هستند. با این حال مدول الاستیسیته پایین و حساسیت نسبت به تغییر رطوبت باعث می شود که تاثیر گذاری آنها به عنوان تقویت کننده بتن زیر سوال برود.   ساخت بتن مسلح به الیاف نارگیل معمولاً الیاف نارگیل همزمان با سایر تشکیل دهنده های بتن مخلوط می شوند. نتایج مطلوب وقتی به دست می آید که الیاف نارگیل در شرایط اشباع با سطح خشک با سیمان مخلوط شده و سپس به این مخلوط مقدار مناسبی آب اضافه شود. با به کارگیری این روش، می توان الیاف نارگیل با طول 1 تا 2.5 اینچ (25 تا 64 میلیمتر(را به طور اثربخشی با درصد حجمی 2.5 تا 15 درصد با ماتریس سیمانی م

الیاف سیزال از برگ های Agave Sisalana استخراج می شود. این الیاف از حدود یکصد سلول رشته ای منفرد در مقطع عرضی به همراه همی سلولز، لیگنین و پکتین تشکیل شده است. الیاف سیزال در مقایسه با اغلب انواع الیاف طبیعی نسبتاً مقاوم تر هستند. البته این الیاف همانند بسیاری از دیگر الیاف طبیعی وقتی به عنوان تقویت کننده در بتن به کار می رود، با مشکلات جدی دوام مواجه است. ساخت   بتن   مسلح   به   الیاف   سیزال اطلاعات موجود نشان می دهد که می توان الیاف سیزال را مستقیماً در حین اختلاط به بتن افزود و یا بعد از بتن ریزی در بتن قرار داد. در موقع اضافه کردن الیاف سیزال در طی اختلاط بتن، الیاف تمایل به گلوله ای شدن دارند. زمان گیرش به طور قابل توجهی تحت تاثیر وجود الیاف سیزال قرار دارد که احتمالاً ناشی از اثر کندگیر کنندگی ناخالصی های آلی شسته شده از الیاف می باشد.   خصوصیات بتن مسلح به الیاف سیزال تحقیق انجام شده توسط گرام، نشان داده است که  ترکیبات مسلح به الیاف سیزال  را می توان با مقاومت های خمشی بیشتر از مقاومت ترک خوردگی ماتریس سیمان تولید کرد. همان طور که در شکل 1 نشان داده شده است، ترکیب